Altijd maar hetzelfde gezwam rond het nieuwjaar, wat zijn jou voornemens, wordt veelal gelanceerd en ik vraag mij niet meer of minder af of er uberhaupt voornemens nodig zijn dan wel genomen moeten worden.
Wanneer ik spreek voor mijzelf ( als zijnde een grijze postduif ) wil ik niets anders dan in mijn eigen kleine microkosmos mijn ( Kilo )gram halen, blijven meedoen, voor zover mogelijk uitblinken maar vooral blijven gaan.
Natuurlijk is die grijsaard in mij ervan bewust dat het met het jaar wat minder wordt, het wordt steeds harder werken en ik ben ook eerder bereid om het op te geven, ik moet overal op letten en ben wat eerder vermoeid oojaaa ik kom mijzelf meer dan tegen, maar mijn verzet is daadkrachtig, en ik geef niet op...Je maintiendrai. En niet te vergeten ben ook slechthorend aan het worden en heb een leesbril nodig.
Mijn voornemens zijn niets anders dan verwachtingen en mijn verwachtingen zijn weer gebaseerd op hoop en wanneer ik mij gewaar wordt van hetgeen er allemaal om mij heen afspeelt, dan wens ik maar 1 ding: Gezond blijven maar ook gelukkig , want die symbiose van die 2 is m.i. bepalend voor de rest van mijn bestaan.
Stilletjesaan begin ik te overpeinzen dat ik op leeftijd raak, en realiseer dat ik het grootste gedeelte van mijn leven al achter de rug heb.
Vaak heb ik er ook spijt van dat ik dingen niet behaald of gehaald heb en dat ik mij min of meer gezapig door het leven beweeg, jaloers wordt ik op mensen die reizen,of aan extreme sportevenementen deelnemen, of diegene die uitgerust zijn met aerodynamisch peperduur spul waar ik alleen maar van kan dromen.
Verzet en niets anders dan verzet, het kost mij moeite, en heel veel moeite om dat aan te zie en mee te maken,moet vaak slikken en het uit mijn hoofd zetten, maar ik blijf gaan, ik ben trots, en ik zwem, trap en loop mij het ongans.
Goede voornemens, gewenst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten